دبیر کل حزب اسلامی کار در ادامه سخنانش گفت: به نظر من باید ساز و کاری تعیین شود تا برداشتن مانع‌های موجود، حل معضل بیکاری به عهده مردم و بخش خصوصی واگذار شود. در واقع دولت در وهله اول باید مانع‌های بخش توبید را از میان بردارد و همچنین تلاش کند کارگاه‌ها و مراکز تولیدی از رده خارج شده را به خط تولید بازگرداند. در واقع اگر برنامه‌ریزی مالی صحیحی صورت بگیرد، می‌توان با پرداخت وام‌هایی با سود پایین تولید کننده داخلی را به فعالیت ترغیب کرد. مشکل اما این است که گره‌های اقتصادی به قدری متعدد هستند که علی‌الظاهر برای دولتی‌ها مجالی برای ورود به این عرصه نمی‌ماند.
کمالی در ادامه با اشاره به نقش و سهم تحریم‌های بین‌المللی در رشد روز افزون آمار بیکاری تاکید کرد: این درست که بیکاری در دهه‌های شصت و هفتاد هم ملموس بود، اما آن دوره، دوره‌ای بود که کشور درگیر جنگ و پس از آن سازندگی بود. اما پس از آن با برخی از سیاست‌های غلط ایران فضای رویاوریی با جهان پیدا کرد و به همین دلیل اقتصاد ایران تحریم‌هایی شدید را متحمل شد. معلوم است چنین حالتی پاشنه آشیل اشتغال شده و موجب رشد بیکاری میشود.
وزیر کار دولت‌های ششم، هفتم و هشتم ادامه داد: نکته معلوم چیزی جز این نیست که ایران سایه تحریم را بالای سر خود همچمنان خواهد دید. به همین دلیل برای اینکه معضل بیکاری را از کشور دور کنیم، باید به بررسی دقیق داشته‌ها و پتانسیل موجود اقدام کنیم تا بلکه راهی برای اشتغالزایی پیدا کنیم.
حسین کمالی در پایان صحبت‌هایش گفت: اینکه مردم با وجود فشارهای بالا مشکلی به نام بیکاری را هم به جان بخرند، شرایط جامعه را روز به روز بدتر خواهد کرد و در نتیجه رضایتمندی و آرامش عمومی به پایین‌ترین حد ممکن خواهد رسید که چنین حالتی هزینه‌هایی گزاف را تحمیل خواهد کرد.
